secebis coretan

16 October, 2010

Saya sangat sayang ayah. Saya sangat cinta emak. Saya sayang kakak dan adik saya. Saya rindu mereka. Saya rindu masakan emak. Saya rindu teh ais ayah. Saya rindu nasihat emak. Saya rindu nasihat ayah. Saya rindu gelak tawa kakak dan adik. Ya, saya rindu mereka.

Saya sayang akhwat. Saya rindu nasihat mereka. Saya rindu kata-kata mereka. Saya rindu semangat mereka. Saya rindu ukhwah yang dulu-dulu. Ya, saya rindu akhwat.

Saya sayang dakwah. Saya cinta dakwah. Kerna dakwah saya berubah. Kerna dakwah saya tabah. Saya ingin teruskan dakwah. Saya mahu jadi rijal dakwah yang tsabat. Saya mahu jadi rijal dakwah yang baik.

Saya manusia biasa. Saya bukan sempurna. Saya bisa melakukan kesilapan. Saya bukan malaikat. Saya bukan nabi. Saya cuma manusia biasa yang sentiasa melakukan kesilapan. Saya cuba jadi hambaNya yang baik. Saya cuba jadi rijal dakwah yang baik. Saya cuba jadi anak yang baik. Saya cuba jadi kawan yang baik & saya cuba jadi manusia yang terbaik. Saya sentiasa cuba jadi yang terbaik. Tolong fahami saya. Saya bukan sempurna, masih banyak cacat cela. Tolong bantu saya untuk jadi lebih baik.


Read more...